Bu sezon umutlar ve hayaller gerçeğe dönüyor.Bir deplasman hikayesi bir çok maçın hikayesi ve yılların zaferidir aslında.Farklı bir galibiyetten bahsetmiyoruz...
Orduspor maçına giderken sahada bir kaza bekleyenimiz yoktu.Rakibimiz kötü günler geçiren , liseli genç çocuklardan oluşan Orduspor'du.Kentinin yalnız bıraktığı,federasyonun elinin tersi ile ittiği bir takım.Öyleki çocukların sınavı sebebiyle maç erteleme talebini reddetmişler ve çocukları üniversite giriş sınavından Osmanlıspor maçına koşa koşa gitmeye zorlamışlardı.Böyle bir ortamda Adana Demirspor taraftarının samimiyetini ve zihnini anlayabilirsiniz , bir kez daha anladık.
Öncelikle şehrimiz sizindir diyen bir Ordu halkı vardı.Tribüne kadar gelen " biz sizin her maçınızı izliyoruz ve büyük keyif alıyoruz.İnşallah siz şampiyon olursunuz." diyen Orduspor tribün emektarları ile şehrin sokağında bizleri alkışla karşılayan dayıları , teyzeleri gördük.Son söze kadar taşımak istediğim "şampiyonluk" kelimesini daha iyi anlayacaksınız...
Maça gollerle başladık dersek yalan olmaz ancak hiç bir golde tribün yıkılmadı,tellere çıkılmadı ve bir çoğumuz gollere dahi bakmadı.Yıllarca bizlere hafıza olan,derdimize marş olan besteleri söyledik.İlk yarı düdüğü ile birlikte " Orduspor büyüktür büyük kalacak " tezahuratı ile Orduspor'un gençlerine moral verirken tribünlere " biz sizi iyi anlıyoruz " dedik.Skor 4-0 olunca " Beşi atmayın " derken 5.golde futbolcularımıza hayıflanan dayılarımız,kardeşlerimiz oldu.Biz tribünümüzde bunu yaşadık.Beşinci golden sonra Orduspor tribününden bir genç arkadaş bizlere dönerek " size helal olsun,bu şehre herkes geldi gitti ancak siz adamsınız.Şampiyon sizsiniz " derken duygulandım.Tüm tribün o arkadaşa odaklanmıştı zaten.Maç sonu Ordu gençlerini Demirspor'umuzla onure ettik.Onların başı dik olmalıydı.Zor günlerinde giydikleri o forma fazlası ile ağırdı.
Şehirden geldiğimiz gibi uğurlanırken aklımda hep şu yer aldı " Biz yıllarca halkın takımıyız dedik.Yıllarca halka koşmaya özen gösterirken bir yandanda çok acılar çektik.Lig ikincisiyiz...Takım harbiden bir üst lige gidiyor.Hatta molada , otobüste abilerimizden süper lig vaziyet alsın geliyoruk sözünü duyuyoruz.Ancak bu kötü yılların en büyük kazanımını halkın memleketin güneyinden kuzeyine, doğusundan batısına Adana Demirspor'a saygı ve sevgisi olmuş.Biz kazanmışız..."
Şampiyonluk kastım bu idi.Biz gerçek şampiyon olmuşuz.Gittiğimiz her yeri sözde değil yürekten şampiyon yapmışız.Bir armayı ülkeye sevdirmişiz.Ne mutlu Adana Demirsporluyum diyene , ne mutlu arma kavgasını pes etmeden sürdürene , ne mutlu Adana Demirspor halkına !
Hepiniz var olun...
" HALKIN GÖNLÜNE ŞAMPİYONU YAZMIŞIZ "
Orduspor maçına giderken sahada bir kaza bekleyenimiz yoktu.Rakibimiz kötü günler geçiren , liseli genç çocuklardan oluşan Orduspor'du.Kentinin yalnız bıraktığı,federasyonun elinin tersi ile ittiği bir takım.Öyleki çocukların sınavı sebebiyle maç erteleme talebini reddetmişler ve çocukları üniversite giriş sınavından Osmanlıspor maçına koşa koşa gitmeye zorlamışlardı.Böyle bir ortamda Adana Demirspor taraftarının samimiyetini ve zihnini anlayabilirsiniz , bir kez daha anladık.
Öncelikle şehrimiz sizindir diyen bir Ordu halkı vardı.Tribüne kadar gelen " biz sizin her maçınızı izliyoruz ve büyük keyif alıyoruz.İnşallah siz şampiyon olursunuz." diyen Orduspor tribün emektarları ile şehrin sokağında bizleri alkışla karşılayan dayıları , teyzeleri gördük.Son söze kadar taşımak istediğim "şampiyonluk" kelimesini daha iyi anlayacaksınız...
Maça gollerle başladık dersek yalan olmaz ancak hiç bir golde tribün yıkılmadı,tellere çıkılmadı ve bir çoğumuz gollere dahi bakmadı.Yıllarca bizlere hafıza olan,derdimize marş olan besteleri söyledik.İlk yarı düdüğü ile birlikte " Orduspor büyüktür büyük kalacak " tezahuratı ile Orduspor'un gençlerine moral verirken tribünlere " biz sizi iyi anlıyoruz " dedik.Skor 4-0 olunca " Beşi atmayın " derken 5.golde futbolcularımıza hayıflanan dayılarımız,kardeşlerimiz oldu.Biz tribünümüzde bunu yaşadık.Beşinci golden sonra Orduspor tribününden bir genç arkadaş bizlere dönerek " size helal olsun,bu şehre herkes geldi gitti ancak siz adamsınız.Şampiyon sizsiniz " derken duygulandım.Tüm tribün o arkadaşa odaklanmıştı zaten.Maç sonu Ordu gençlerini Demirspor'umuzla onure ettik.Onların başı dik olmalıydı.Zor günlerinde giydikleri o forma fazlası ile ağırdı.
Şehirden geldiğimiz gibi uğurlanırken aklımda hep şu yer aldı " Biz yıllarca halkın takımıyız dedik.Yıllarca halka koşmaya özen gösterirken bir yandanda çok acılar çektik.Lig ikincisiyiz...Takım harbiden bir üst lige gidiyor.Hatta molada , otobüste abilerimizden süper lig vaziyet alsın geliyoruk sözünü duyuyoruz.Ancak bu kötü yılların en büyük kazanımını halkın memleketin güneyinden kuzeyine, doğusundan batısına Adana Demirspor'a saygı ve sevgisi olmuş.Biz kazanmışız..."
Şampiyonluk kastım bu idi.Biz gerçek şampiyon olmuşuz.Gittiğimiz her yeri sözde değil yürekten şampiyon yapmışız.Bir armayı ülkeye sevdirmişiz.Ne mutlu Adana Demirsporluyum diyene , ne mutlu arma kavgasını pes etmeden sürdürene , ne mutlu Adana Demirspor halkına !
Hepiniz var olun...
" HALKIN GÖNLÜNE ŞAMPİYONU YAZMIŞIZ "
