Böyle yazılar için pek deneyimli olduğum söylenemez bir kaç kere benzer yerlere yazma teşebbüsün de bulunmuştum ama pek becerememiştim. Sonra "sen ufacık bir yazı yazmayı bile beceremiyorsun nasıl gazeteci olacaksın Fero?" Sorusunu sabah aklımdan geçirirken birden yine düştü içime o kurt "sen yaz belki tutar" fikride birden özgüven patlaması yarattı..
Büyük ihtimalle bu sitede benden küçük kimsenin yazısı yayınlanmamıştır -tam olarak emin olmasam da-. Neyse lafı fazla uzatmayayım. 12 yaşlarındayım mahalleden abiler var o dönem maçlara gidiyorlar işte ben her pazar "sen daha küçüksün olay çıkıyor maçlarda" diye kandırılıp götürülmeyen tiplerdendim. Sonuçta mahalleden abiler tamam o yaşımızda Adana'yı biliyorduk ama onlar "yok" dediyse gidecek kadar da cesur değildik..
Bir gün durmadım "siz beni maça götürmezseniz akşam hepinizin evine torpil atacam lan görürsünüz" tehditini dayattıktan sonra bunlar aldı beni aralarına maça götürdüler. Herşey iyi hoş kuzey kale arkasına 1'e 2 girdik. Besteleri hemen kavradım o kocaman adamların içinde kayboluyordum resmen.
O dönem tribünde herkesin dilinde "sevgi,saygı,bağlılık" ilkeleri var ama böyle şimdi ki gibi değil "tribüne yeni gelene dayayın ilkeleri" dermişcesine dayatılıyordu o ilkeler ve en güzel dönemlerdi...
Maç hangi maçtı hatırlamıyorum 83. Dakika bir gol yedik tek kale oynamamıza rağmen.. Ve ben Demirspora aşık olduğum cümleyi o an duydum. Tribünde elini omzuma yaslayan, suyunun yarısını benimle paylaşan tanımadığım adam "Gardaşım unutma Demirspor bu hayatta tutunacak dalı olmayanların tutunacak dalıdır.." O gün bugündür Demirspor benim,benden öncekilerin ve benden sonra ki herkesin tutunacak dalı olmuştur benim için...
Uğrunda ölmeyen namerttir yaşa varol Adana Demir!
Yazıyı bir yerde bağlamam gerekiyor hep beceremediğim yerde burası zaten ama bu sefer olacak. "Ee gardaş sende günlük mü yazıyon" diyebilirsiniz,hakkınızdır..
Malum önümüzde play offlar var herkesin "Demirspor play offta bişey yapamaz ya" diyip maçın hangi gün olduğundan tut deplasmana gitmek için okulundan,ailesinden,işinden taviz verdiği dönemdir play off maçları..
Bu sene her sene olduğu gibi olmıcak renkdaşlarım bu sene her zamankinden daha çok kenetlenmemiz gerecek, daha çok umut etmemiz,inanmamız gerekecek.. Unutulmasın ve herkes bilsin ki kazanacağız mutlaka kazanacağız!
Son sözü Ahmet Arifle söyleyeyim şu zamanlar da en çok ihtiyaç duyduğumuz dizlerdir onlar..
Feridun Samacı
Büyük ihtimalle bu sitede benden küçük kimsenin yazısı yayınlanmamıştır -tam olarak emin olmasam da-. Neyse lafı fazla uzatmayayım. 12 yaşlarındayım mahalleden abiler var o dönem maçlara gidiyorlar işte ben her pazar "sen daha küçüksün olay çıkıyor maçlarda" diye kandırılıp götürülmeyen tiplerdendim. Sonuçta mahalleden abiler tamam o yaşımızda Adana'yı biliyorduk ama onlar "yok" dediyse gidecek kadar da cesur değildik..
Bir gün durmadım "siz beni maça götürmezseniz akşam hepinizin evine torpil atacam lan görürsünüz" tehditini dayattıktan sonra bunlar aldı beni aralarına maça götürdüler. Herşey iyi hoş kuzey kale arkasına 1'e 2 girdik. Besteleri hemen kavradım o kocaman adamların içinde kayboluyordum resmen.
O dönem tribünde herkesin dilinde "sevgi,saygı,bağlılık" ilkeleri var ama böyle şimdi ki gibi değil "tribüne yeni gelene dayayın ilkeleri" dermişcesine dayatılıyordu o ilkeler ve en güzel dönemlerdi...
Maç hangi maçtı hatırlamıyorum 83. Dakika bir gol yedik tek kale oynamamıza rağmen.. Ve ben Demirspora aşık olduğum cümleyi o an duydum. Tribünde elini omzuma yaslayan, suyunun yarısını benimle paylaşan tanımadığım adam "Gardaşım unutma Demirspor bu hayatta tutunacak dalı olmayanların tutunacak dalıdır.." O gün bugündür Demirspor benim,benden öncekilerin ve benden sonra ki herkesin tutunacak dalı olmuştur benim için...
Uğrunda ölmeyen namerttir yaşa varol Adana Demir!
Yazıyı bir yerde bağlamam gerekiyor hep beceremediğim yerde burası zaten ama bu sefer olacak. "Ee gardaş sende günlük mü yazıyon" diyebilirsiniz,hakkınızdır..
Malum önümüzde play offlar var herkesin "Demirspor play offta bişey yapamaz ya" diyip maçın hangi gün olduğundan tut deplasmana gitmek için okulundan,ailesinden,işinden taviz verdiği dönemdir play off maçları..
Bu sene her sene olduğu gibi olmıcak renkdaşlarım bu sene her zamankinden daha çok kenetlenmemiz gerecek, daha çok umut etmemiz,inanmamız gerekecek.. Unutulmasın ve herkes bilsin ki kazanacağız mutlaka kazanacağız!
Son sözü Ahmet Arifle söyleyeyim şu zamanlar da en çok ihtiyaç duyduğumuz dizlerdir onlar..
"Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
UMUT ile, SEVDA ile, DÜŞ ile
Dayan rüsva etme beni.."
Feridun Samacı
