YARINLAR BİZİM…
Mavi umutların Lacivert düşlerin sonsuz inançların bitmek bilmeyen mücadelenin kavgacısıyız. Demirspor neferleriyiz!Yüreklere sevda ateşi düşen bu kocaman Yürekler alev parçası oldu.Yandı tutuştu.Şunu çok iyi biliyoruz artık.Demirspor büyüdükçe bizlerde büyüdük serpildik,çoğaldık kocaman ÇINAR olduk.Artık tohum attık toprağın en dibine..Kök kocaman,gövde kocaman..Yıkmaz bu ÇINARI hiçbir şey ..Ne fırtınalar,rüzgarlar...
Yine bir play of macerası kapımızda.
Belki de en tecrübeli ve çoğu zamanda başarısız olduğumuz mevzuyla başbaşayız.
İnanıyorum ki geçmişte ne kadar acı tecrübeler yaşasakta bu acıların,çilelerin ödülünü bu sene alacağız.Sonsuz İnançlıyım..
Konu umuttan ve inançtan açılmışken bizzat içinde bulunduğumuz ve tanıklık ettiğimiz bir günü sizlerle paylaşmak istiyorum.
Biraz geçmişe gideceğiz .2009-2010 seneleri.. Rahmetli Bekir Çınar’ın düzenlemiş olduğu DEMİRSPOR YARDIM GECESİ günü.
Yardım gecesinde bizimde yardımımız olsun diye okulun kantin önünde para toplamıştık.Amacımız bizde DEMİRSPORLUYUZ diyebilmekti.Miktarın hiçbir önemi yoktu.Sevgimizi,Çabamızı,Emeğimizi göstermek için düşünmüştük bunu.Belkide zor olan,belki düş gözüken bir olaydı bizim için.Parayı topladıktan sonra kendimizi yardım gecesinde bulduk.Eller ayaklar nasıl titriyor.Kalp atışının hızını hala unutamam.O an sadece biz canlı yayında ne konuşacağız diye oturduk kelime seçmeye başladık.Ama her ne kadar seçmeye çalışsakta o an içinden ne geçiyorsa onu söylüyormuş insan.Ne yaşıyorsa içinde, dışa da o vuruyormuş.
Bu duyguyu ilk defa o zaman yaşamıştım.Stüdyo arkasında beklerken yanımıza 8-9 yaşlarında bir DEMİRSPORLU kardeşimiz oturdu.Elinde bir kumbara ve yanında babası.Merak ettim sordum.Neden buradasınız diye.Yanlış hatırlamıyorsam kardeşimin ismi Samet’ti bana şu sözü söyledi. "Abi DEMİRSPORUMUZA bende yardım etmek istiyorum" dedi. İnan o an ne diyeceğimi bilemedim.Herkesin iyi ki DEMİRSPORLUYUM dediği o çoğu kez olmuştur.Ben Samet kardeşimizin Demirspor için kumbara biriktirdiği parayı görünce işte o zaman İYİ Kİ DEMİRSPORLUYUM DEDİM.İlk kez bu kadar gurur duydum.
O an insan daha iyi anlıyor.SEVGİNİN büyüğü,küçüğü olmadığını,UMUDUN uçsuz bucaksız olduğunu..Daha iyi anlıyoruz.. Keşke diyor insan,keşke daha iyi imkanlarla yardım edebilse.Ne güzelde Seviyoruz değil mi?Ne kadar Temiz,saf,içten..Dolu dolu yaşıyoruz içimizde..Bir Annenin çocuğuna gösterdiği ilgi,şefkat sevgisi gibi.İşte bizde böyle seviyoruz.
Dünden daha çok sevin Demirspor’u...
Yarınlar İçin..
Hayat denilen kavgaya girdik, çelik adımlarla yürüyoruz
Biz, bu karanlık yolun sonunda, doğacak güneşi görüyoruz..
Burak Yıldırım
Mavi umutların Lacivert düşlerin sonsuz inançların bitmek bilmeyen mücadelenin kavgacısıyız. Demirspor neferleriyiz!Yüreklere sevda ateşi düşen bu kocaman Yürekler alev parçası oldu.Yandı tutuştu.Şunu çok iyi biliyoruz artık.Demirspor büyüdükçe bizlerde büyüdük serpildik,çoğaldık kocaman ÇINAR olduk.Artık tohum attık toprağın en dibine..Kök kocaman,gövde kocaman..Yıkmaz bu ÇINARI hiçbir şey ..Ne fırtınalar,rüzgarlar...
Yine bir play of macerası kapımızda.
Belki de en tecrübeli ve çoğu zamanda başarısız olduğumuz mevzuyla başbaşayız.
İnanıyorum ki geçmişte ne kadar acı tecrübeler yaşasakta bu acıların,çilelerin ödülünü bu sene alacağız.Sonsuz İnançlıyım..
Konu umuttan ve inançtan açılmışken bizzat içinde bulunduğumuz ve tanıklık ettiğimiz bir günü sizlerle paylaşmak istiyorum.
Biraz geçmişe gideceğiz .2009-2010 seneleri.. Rahmetli Bekir Çınar’ın düzenlemiş olduğu DEMİRSPOR YARDIM GECESİ günü.
Yardım gecesinde bizimde yardımımız olsun diye okulun kantin önünde para toplamıştık.Amacımız bizde DEMİRSPORLUYUZ diyebilmekti.Miktarın hiçbir önemi yoktu.Sevgimizi,Çabamızı,Emeğimizi göstermek için düşünmüştük bunu.Belkide zor olan,belki düş gözüken bir olaydı bizim için.Parayı topladıktan sonra kendimizi yardım gecesinde bulduk.Eller ayaklar nasıl titriyor.Kalp atışının hızını hala unutamam.O an sadece biz canlı yayında ne konuşacağız diye oturduk kelime seçmeye başladık.Ama her ne kadar seçmeye çalışsakta o an içinden ne geçiyorsa onu söylüyormuş insan.Ne yaşıyorsa içinde, dışa da o vuruyormuş.
Bu duyguyu ilk defa o zaman yaşamıştım.Stüdyo arkasında beklerken yanımıza 8-9 yaşlarında bir DEMİRSPORLU kardeşimiz oturdu.Elinde bir kumbara ve yanında babası.Merak ettim sordum.Neden buradasınız diye.Yanlış hatırlamıyorsam kardeşimin ismi Samet’ti bana şu sözü söyledi. "Abi DEMİRSPORUMUZA bende yardım etmek istiyorum" dedi. İnan o an ne diyeceğimi bilemedim.Herkesin iyi ki DEMİRSPORLUYUM dediği o çoğu kez olmuştur.Ben Samet kardeşimizin Demirspor için kumbara biriktirdiği parayı görünce işte o zaman İYİ Kİ DEMİRSPORLUYUM DEDİM.İlk kez bu kadar gurur duydum.
O an insan daha iyi anlıyor.SEVGİNİN büyüğü,küçüğü olmadığını,UMUDUN uçsuz bucaksız olduğunu..Daha iyi anlıyoruz.. Keşke diyor insan,keşke daha iyi imkanlarla yardım edebilse.Ne güzelde Seviyoruz değil mi?Ne kadar Temiz,saf,içten..Dolu dolu yaşıyoruz içimizde..Bir Annenin çocuğuna gösterdiği ilgi,şefkat sevgisi gibi.İşte bizde böyle seviyoruz.
Dünden daha çok sevin Demirspor’u...
Yarınlar İçin..
Hayat denilen kavgaya girdik, çelik adımlarla yürüyoruz
Biz, bu karanlık yolun sonunda, doğacak güneşi görüyoruz..
Burak Yıldırım
