Oyun kurgusunun zayıflığına, ataklarımızın ortasaha yerine defanstan şişirilen toplarla organize edilmesine, ortasahanın daha fazla sorumluluk alması konusunda birkaç satır yazı yazacaktım ama bu mutlu tabloya limon sıkmaya da gerek yok diye düşündüm. Muhtemelen Teknik Direktörümüz Giray Bulak'da bu konuda gerekli çalışmaları yapacaktır diye düşünüyorum.
Bu müsabakaya giderken, acaba ters birşey olurda bir sonraki ev sahibi olduğumuz Adana Derbisinde ceza alırmıyız diye düşünmeden edemedim. Ancak ilk yarıda bulduğumuz 1 gol devre arasında tüm stadyumu sakinleştirdi ve gelecek golleri beklemeye başladık. Golün gelmesi geciktikçe de yer yer homurdanmalar gelmeye başlarken 2.nci golü bulmamız derin bir nefes aldırsa da, Adana Demirspor bu keyfi bize sadece 3 dakika sunabildi. Durum 2-1'di ve yenilecek 1 golün telafisi olmayabilirdi. Savaş klasını konuşturdu ve skoru belirledi. Sonrası hayaller, umutlar ve biz...
Aylar sonra evimizde üstelik bir pazartesi gecesi 3 golle bir galibiyet almaktan daha da ötesi stadyumu ısrarla dolduran muhteşem taraftar için ne desem boş kalır. Bu taraftar aç kalmış aç.. Başarıya, mutluluğa, göremediği herşeye! Bu sezon kurulan takım bunu verir mi bilinmez ama sahadaki mücadele en azından bunu yapmak için uğraş vereceklerinin sinyallerini verdi. Üst üste alınan bu 2 galibiyet takımda rehavet ortamı oluşturmaz umarım. Zira takımın başında deneyimli hocalar ve futbol adamları var. Naçizane tribünün bir köşesinden gördüklerimle onların gördükleri elbette farklıdır.
Önümüzde Boluspor deplasmanı duruyor ve Adana Derbisi'ni konuşmak için henüz erken! Zira bu ligde maç-maç düşünen takımlar başarı sağlıyor.
Şimşekler Grubu ve Maraton tribünün ahengi harikaydı. Grup kale arkasında sesi daha gür, daha istekli geldi bana bu maçta.
Özlemişiz..
Saygılarımla;
Doğan Ergezer
