Bir türlü dogru yola giremiyoruz, şampiyonluk yolunda kopa kopa gitmek dururken hep bir sorun çıkıyor. Bazen gerçekten düşünüyorum acaba şampiyon olmaktan mı çekiniyoruz? Yıllarca toza duman kattığımız Süper ligdenmi çekiniyoruz? Yok yahu daha neler, biz Adanalı ve dahada özeli Adana Demirsporluyuz... Etinden korkanın kemiği sızlasın.
3 galibiyette çarşaf çarşaf atılan manşetler henüz aklımdayken, bir kısım yerel medyacıklar acaba Adana Demirspor'u ulusal medyaya kaptırmaktan mı korkar oldu? Yoksa süper lige çıktığımızda tesislere bile alınamayacağından mı çekiniyor? Yoksa hali hazırdaki başkanımızın ağabeyinden destek alamadığından mı şikayetçilerde, Adana Demirspor'u kahverengi olmuş dillerinden düşüremiyorlar...
Efendiler yalnış yapıyorsunuz, ah alıyorsunuz.
Tarihinde satılık bir çivi bile bulunmayan anlı şanlı bir kulübe çamur atmakla elinize birşey geçmez,
Ah alırsınız...
Çoluğunuzdan çocuğunuzdan çıkar...
Ömrü hayatınız berbat geçer, fare çukurunda inim inim inlersiniz dertlere kalırsınız.
Bir sitemimde, renktaşlarıma...
Demirspor düşmanları diyebileceğim bu kişiler tetikte beklerken, acımasızca yıpratma politikalarıyla saldırırken biz nedense 1 olamıyoruz.
Kitlesel olarak heryerde üstün olmamıza rağmen, bu tiplere laf veriyoruz. Biz aslında kendi acımızla kavrulurken, onlar bu ince sitemlerimizden güç topluyor ve fırsat bu fırsat diyerek topyekün saldırıya geçiyor.
Aslında bir yerde bir araya gelebilir, gidip konuşabiliriz... Hocamızı mı eleştirmek istiyoruz? Eleştirelim... Ama bunu herkesin ortasında değil, bizzat yüzüne karşı yapalım... Gidelim tesise, çağıralım hocamızı, gelsin anlatsın bize, yüzümüze... Hocam diyelim "Takımın oyunu bize tat vermiyor, Hocam takım savaşmıyor? Hocam bu yol yolmudur diyelim..." bakalım bize ne anlatacak?
Önümüzde 1461 maçı var, tahtada basit görünen son maçla birlikte Adana Demirspor zor bir fikstürle karşı karşıya kalacak. Mücadele edeceğimiz takımlar zirve için mücadele eden ve bize ters gelen formda rakipler... Bu ters zamanda takım içerisindeki huzur çok önemli...
Taraftara ve camiaya bu kadar kulak veren bir başkanı sanırım bu kadar ezmememiz gerekiyor. Kendisi ile 1-2 kez aynı ortamda bulunmuşluğum bir kaç kezde konuşmuşluğum dışında kişisel bir bağım yoktur. Ancak eminim ki şu an en az bizim kadar ve belkide bizden daha büyük sıkıntıdadır, zira aldığı sorumluluk bunu gerektiriyor. Evet şu an takım zevk vermiyor ve neşter vurulma zamanı belkide gelmiştir ama bunu yapacak olan biz değiliz...
Biz taraftarız...
Maç günü stada koşarız...
Bize yakışanı her zaman yaptığımız gibi yine yaparız, camia olarak 1.lige çıktığımızdan beri aynı dili konuşamadık. Hep bir kısır döngü içindeyiz, hep bir tarafımız isyan ediyor.. Sıkıldım ben siz sıkılmadınız mı? Kıçı başı ayrı oynayan bu ligden pılımızı pırtımızı toplayıp gitmemiz an meselesiyken, hala tartışacak bir konu bulup alenen hırs içerisinde ezip yakıyoruz...
Yetmez mi...
Bir olmak zorundayız...
Biz, bizken daha güçlü ve yıkılmaz oluyoruz...
5-0 mağlupken "Hiçbir şeye değişilmez..." diye haykıran yüreklerimize karşı bu inadımız neden?
Yaşayan herşeyi yıpratıyor ve sonucuna hep beraber katlanmıyor muyuz?
"Söz bitsin, konuşmayalım... Sadece Şampiyon olalım"
Saygılarımla;
Doğan Ergezer
3 galibiyette çarşaf çarşaf atılan manşetler henüz aklımdayken, bir kısım yerel medyacıklar acaba Adana Demirspor'u ulusal medyaya kaptırmaktan mı korkar oldu? Yoksa süper lige çıktığımızda tesislere bile alınamayacağından mı çekiniyor? Yoksa hali hazırdaki başkanımızın ağabeyinden destek alamadığından mı şikayetçilerde, Adana Demirspor'u kahverengi olmuş dillerinden düşüremiyorlar...
Efendiler yalnış yapıyorsunuz, ah alıyorsunuz.
Tarihinde satılık bir çivi bile bulunmayan anlı şanlı bir kulübe çamur atmakla elinize birşey geçmez,
Ah alırsınız...
Çoluğunuzdan çocuğunuzdan çıkar...
Ömrü hayatınız berbat geçer, fare çukurunda inim inim inlersiniz dertlere kalırsınız.
Bir sitemimde, renktaşlarıma...
Demirspor düşmanları diyebileceğim bu kişiler tetikte beklerken, acımasızca yıpratma politikalarıyla saldırırken biz nedense 1 olamıyoruz.
Kitlesel olarak heryerde üstün olmamıza rağmen, bu tiplere laf veriyoruz. Biz aslında kendi acımızla kavrulurken, onlar bu ince sitemlerimizden güç topluyor ve fırsat bu fırsat diyerek topyekün saldırıya geçiyor.
Aslında bir yerde bir araya gelebilir, gidip konuşabiliriz... Hocamızı mı eleştirmek istiyoruz? Eleştirelim... Ama bunu herkesin ortasında değil, bizzat yüzüne karşı yapalım... Gidelim tesise, çağıralım hocamızı, gelsin anlatsın bize, yüzümüze... Hocam diyelim "Takımın oyunu bize tat vermiyor, Hocam takım savaşmıyor? Hocam bu yol yolmudur diyelim..." bakalım bize ne anlatacak?
Önümüzde 1461 maçı var, tahtada basit görünen son maçla birlikte Adana Demirspor zor bir fikstürle karşı karşıya kalacak. Mücadele edeceğimiz takımlar zirve için mücadele eden ve bize ters gelen formda rakipler... Bu ters zamanda takım içerisindeki huzur çok önemli...
Taraftara ve camiaya bu kadar kulak veren bir başkanı sanırım bu kadar ezmememiz gerekiyor. Kendisi ile 1-2 kez aynı ortamda bulunmuşluğum bir kaç kezde konuşmuşluğum dışında kişisel bir bağım yoktur. Ancak eminim ki şu an en az bizim kadar ve belkide bizden daha büyük sıkıntıdadır, zira aldığı sorumluluk bunu gerektiriyor. Evet şu an takım zevk vermiyor ve neşter vurulma zamanı belkide gelmiştir ama bunu yapacak olan biz değiliz...
Biz taraftarız...
Maç günü stada koşarız...
Bize yakışanı her zaman yaptığımız gibi yine yaparız, camia olarak 1.lige çıktığımızdan beri aynı dili konuşamadık. Hep bir kısır döngü içindeyiz, hep bir tarafımız isyan ediyor.. Sıkıldım ben siz sıkılmadınız mı? Kıçı başı ayrı oynayan bu ligden pılımızı pırtımızı toplayıp gitmemiz an meselesiyken, hala tartışacak bir konu bulup alenen hırs içerisinde ezip yakıyoruz...
Yetmez mi...
Bir olmak zorundayız...
Biz, bizken daha güçlü ve yıkılmaz oluyoruz...
5-0 mağlupken "Hiçbir şeye değişilmez..." diye haykıran yüreklerimize karşı bu inadımız neden?
Yaşayan herşeyi yıpratıyor ve sonucuna hep beraber katlanmıyor muyuz?
"Söz bitsin, konuşmayalım... Sadece Şampiyon olalım"
Saygılarımla;
Doğan Ergezer
