Issız ve Karanlıklardan Çıkmanın Vakti Geldi
Bir bestemiz var, yaklaşık 12 yıl önce bir Livorno maçı öncesi dillere dolanan; ‘’Bunca yıl gözden uzakta, ıssızlarda karanlıklarda’’ bestesi. Bu her şeyiyle Adana Demirspor’u ve Adana Demirsporlu’yu anlatıyor. Çünkü yıllardır şampiyonluktan uzaktan, şampiyonluk kupalarının saklandığı müzelerde değil de ıssızlarda karanlıklarda sevdasını büyüten bir kitle var. Tapmadık bir gün şampiyonluğa diyen, ne teneke kupalara ne de şampiyonluklara aşkımız şanlı armaya diye diye sevdasını şehir şehir içinde, bedeninde taşıyan bir kitle var. Bizler Demirspor’un maviliğini az, lacivertini daha çok gördük. Her sene kaybedilen şampiyonluk sonrası bir sonraki senede insan seli gibi tekrar statların yolunda yürüdük. Uçsuz bucaksız yerlere deplasmanlar yaptık. Özellikle 85/95 arası doğan insanlar, Demirspor 3. Lig’de ya da 2. Lig B’de orta sıralar mücadelesi verirken bu takıma, bu samimiyete gönül verdi. Bizler gücün değil, o zamanlar daha güçsüz olan Adana Demirspor’un yoluna baş koyduk. Bekir Çınar başkan şehadete yürürken, şehrin diğer takımı bizim elimizden aldıkları Emrah Bedir ile, Mbilla ile, Ersan Gülüm ile Süper Lig mücadelesi veriyordu. Biz gücü sevsek, güce tapsak yolumuzu o zamandan değiştirirdik. Parasızlıktan dolayı elimizden topçularımız gitti, Başkanımız şehadete yürüdü. Çıkıp da ucuzdan çakma İnce Memed naraları da atmadık. O konuya da gelirsek, bizden stadyum kirası isteyen çakma İnce Memed; Has Abdi Ağa’larında kim olduğu tüm Adana ve spor kamuoyu çok iyi biliyor. Birileri Uzanlar’a el açarken, Mahsun Kırmızıgül ile konserde coşarken; bizler 3. Lig’de, Kazım Karabekir’de sevdamızı yalnız bırakmadık ve bugünlere sabırla geldik.
Şimdi ‘’Issız ve Karanlıklardan Çıkma Vakti Geldi’’ cümlesine gelecek olursak; bundan öncesi değil, artık bundan sonrası daha önemli. Issız ve karanlıklarda şampiyonluktan uzak kalmanın bundan önce çok bir önemi yoktu çünkü. Bizler ilk kez geçen sene şampiyonluk kaybetmedik, önemli değil yine kaybeder, yine geliriz diyorduk ama bu sefer son kez olmasını ısrarla temenni ediyoruz futbolcu kardeşlerimize! Çünkü şehirde ve ülkede bizlerin özdeğerlerine atılmış bir laf var biz bu lafın altında saha dışında hiçbir şekilde kalmayız, saha içinde de Demirspor forması giyen hiçbir futbolcunun kalmasını istemeyiz! Giyilen formanın, taşınılan armanın hakkını vermenin zamanı, bizleri ıssız ve karanlıklardan çıkarmanın vakti gelmiştir ve geçiyordur futbolcu beyler! Murat Sancak Başkanın verdiği bu kadar emek ve ailesinden daha çok sizlere vakit ayırmasının hakkını verin! Birileri bize laf attı, artık kurdun dişine kan bulaştı. Bizler sizin hakkınızı sonuna kadar savunuruz. Artık sizlerin de taş altına gövdenizi sokmanın vakti gelmiştir de geçiyordur beyler! 3 senedir ziyafetler, özel uçaklar, başkan ve taraftardan özel ilgiler görüyorsunuz ama dışardan 3 kat daha fazla para almanızın hakkını veremiyorsunuz!
Herkes size gıpta ile bakarken, rakipler ‘’Bu hafta Demirspor ile oynayacağız, kendimizi gösterme maçıdır’’ diyerekten maçlara çıkarken, kıskanıldığınızın farkına varın ve tüm rakiplerin sizlere karşı 3 misli 4 misli oynadıklarını unutmayaraktan her maça yüksek konsantrasyon ile çıkın.
Ligdeki 17 takım bize karşı düşman gibi bakıyor. Bu 17 takım bir gol atsa dahi şampiyon olmuş gibi seviniyor. Şehrin ağlayan diğer takımı yılda iki maç kendini kasıyor, o iki maçta bizlere karşı oluyor; varın siz düşünün gerisini.
Bizlerin özdeğerine, kişiliğine laf geldi. Yukarda da belirttiğim gibi dışarda yemeyiz biz bu lafı. Sizlerden de tek istediğimiz artık bu 17 takımdan hiçbirini sevindirmemeniz. Bu camiaya, her daim yanınızda duran taraftara ve sizlere bu kadar destek olan arkanızda duran Başkana karşı yakışanı yapmanızdır.
Bu saatten sonra aldığınız paraların hakkını verin, sahada 10/20 dakika değil de 90 dakika yüksek konsantrasyon ile oynayın. Sizlerin yeteneği var zaten yeteneğiniz olmasa burada olmazdınız, şimdi bu yetenekleriniz ile ruhunuzu birleştirin.
Yakışanı yapın.
Şampiyonluk önemli değildi ama artık çok önemli, düşmanlar cahil cesaretiyle ağzına bir daha bizi alamasınlar!
Uğur Yılmaz
